Geceydi… Dolunay halindeydi ay… Âlemlerin Efendisi (s.a.v) şehadet parmağını göğe kaldırdı. Bu hareket bir işaret değildi. Başka bir maksada matuf uzanmıştı şehadet parmağı. Çizgi çizer gibi yukarıdan aşağı doğru indirdi ve olan oldu.